KADIN OLMAK BİR SANATTIR

 

                                                       KADIN OLMAK BİR SANATTIR

“Eğer değer verdiğin erkeğin sana olan duyguları soğursa, suçun bir ucunun sende olduğunu sakın unutma!”

Kadın olmak büyük bir sanattır.

Yalnız sanat değil, hududu olmayan bilimdir.

Aşkla sevdiğin erkeğin kederini, sevincini, zaferini, yenilgisini, alnındaki bahtı ve yazgısını paylaşmaktan başka, kadının yedinci duygusuyla sezmesi gereken görevleri vardır.

“Sevmek ve sevdirebilmek.”

“Saygı duymak ve duyurabilmek.”

Derler ki; “Ben onu canımdan çok seviyorum ama o benim duygularımın seviyesine çıkamıyor.”

Kadın olduğuna şükret!

Erkekten inceliğinle, ona göre zayıf oluşunla farklısın; Bu eksiklik değil üstünlüktür.

Erkek, ilk yolu kadına verir.

Kadın, destekleyip korumayı kendisi için yazılmamış ama, yerine getirilmesi şart olan kanun olarak kabul eder.

O halde;

Kadın olup güzel olmamaya, insanlığın tecrübelerinden geçmiş ruhi zenginliğini, halkının gelenek, görenek anlayışını içine yani yüreğine sindirmelisin.

Yürüyüşün, oturuşun, kalkışın, gülüşün, sevincin, hüznün, giyimin, kuşamın, başka insanlarla ilişkin edep içinde olmalıdır.

Öfkelendiğinde bile kadınca güzellik ve incelik içinde olmalısın.

Sana aşık olan insanın ilgisini, alakasını, özlemini azaltmaman için arayış içinde olmalısın.

Gerçek anlamda kadın olmak; söylenmesi kolaydır ama azaplı iştir.

Ama; İşte o zaman, o arayıştan sonra mutluluğu yakalayabilirsin.

Her hareketin bir yankısı vardır.

Kadın elbisesi giymekle, küpe takmakla, süsler sürmekle derin köklü hayatın anlamına erilemiyor.

Onun için kadın olmak bir sanattır.

(Muhtar Şahanov, Kuz Başındaki Avcının Çığlığı)

                             BÜYÜK YANGINLAR KÜÇÜK ÇAKMAK TAŞINDAN ÇIKAR

“Her insan kendi işini doğru yapmalı. Yönetici halkı yönetmeli, işçi işini yapmalı, baba babalığını, çocuk da çocukluğunu bilmelidir. Aksi halde hayatın düzeni bozulur, saygı kaybolur.

Bozgunculuk, dedi-kodu çoğalır.

Bilinmelidir ki; büyük yangınlar küçük çakmak taşından çıkan kıvılcımla başlar.”

(Muhtar Şahanov, aynı eser.)

                                                                ANAYASA

 Bilgeler bir araya gelip dünyanın en kısa anayasasını yazacaklar ve insanın hareket ve davranışlarına hükmedeceklerdi.

“Allah suçluları cezalandırır,” dedi bir bilge. Diğerleri, bu kanun değil tehdit dediler.

“ALLAH SEVENDİR,” dedi ikinci bilge

Bu da insanın görevlerini ayrıştırmıyordu.

“Kendinize yapılmasını istemediğiniz şeyi, başkalarına yapmayınız,” dedi ve ilave etti

“Kanun budur; gerisi sadece yoruma kalmıştır.”

Anayasa metni bulunmuştu.

İşte “tevhit” budur. Bir ve birliktir.

Bu birlikteliğin hayata aksettirilmesi ve adaletin tecelli kılınmasıdır.

(Muhtar Şahanov, aynı eser.)